سالهای پس از 2011میلادی به عنوان سال های پایانی حضور ملک عبدلله در مسند پادشاهی عربستان را می توان سال های تغییر در سیاست خارجی عربستان دانست،پس از آن ملک سلمان تثبیت و تقویت عناصر نوین رخ داده دسیاست خارجی عربستان را دنبال نمود، چنانچه با ولیعهدی محمد بن سلملن دوره ی توسعه وتعمیق این رویکرد دنبال شد.تاثیرات تغییر رویکرد عربستان درمنطقه خاورمیانه،دنیای اسلام و در سطح جهانی موضوعی ست که بررسی این موضوع رادارای اهمیت نموده است.از این روبررسی ماهیت تغییر در سیاست خارجی عربستان موضوع نخست پژوهش پیش روی را شکل می دهد. تغییراتی که،دارای نمادهای نوینی چون خروج ازحالت محافظه کاری نهادینه،تقابل علنی با ایران وحرکت به سوی عادی سازی روابط با اسرائیل است ،دلایل عربستان برای اتخاذ رویکردهای یادشده دومین موضوعی ست که در این پژوهش مورد یررسی قرار می گیرد..دودسته کلی از دلایل تغییررویکردهای عربستان در سیاست خارجی را می توان درقالب دلایل مادی-عینی ودلایل معنایی بیان داشت، از این رو روش مورد استفاده دراین پژوهش برگرفته از روش سازه انگاری کل گراخواهد بود ،روشی که تغییر در رویکردهای توامان مادی و معنایی کشورها در نظام بین الملل را با استفاده از تحلیل وضعیت داخلی و خارجی آن ها بررسی می کند،.روند پژوهش مبتنی بر بررسی روش های سنتی عربستان در سیاست خارجی،تلاش های صورت گرفته درمسیرتغییردراین روش ودر نهایت امکانات وچالش های عربستان دررسیدن به اهداف درسیاست خارجی ست.
